Haperende vinger

Klachten bij een haperende vinger

Bij een haperende vinger (ook wel ‘triggerfinger’ of ‘hokkende vinger’ genoemd) is er een ontsteking in de buigpees van één van de vingers. Soms is er ook een ontsteking in de peesschede. Dit is de huls waar de pees doorheen glijdt. De pees is dikker door de ontsteking en beweegt niet meer mooi door de peesschede heen en weer. Ook loopt deze soms vast, waardoor het strekken van je vinger niet meer lukt. De vinger gaat in sommige gevallen krom staan waarbij het moeilijk is of niet lukt de vinger te strekken. Bij een haperende vinger heb je eerst wat pijn of irritatie als je je vinger buigt. Dit is vaak vervelend in het dagelijks leven, bijvoorbeeld als je iets moet vastpakken. De pijn verergert als er een verdikking in de pees ontstaat. De vinger kan op slot gaan.

Een haperende vinger is niet gevaarlijk maar wel hinderlijk. Het ontstaan kan te maken hebben met overbelasting of bewegingen die veelvuldig worden herhaald, maar dit hoeft niet. Soms is de oorzaak niet duidelijk en treedt het plotseling op. Een haperende vinger komt vaker voor bij diabetes, artrose of reuma.

Hoe stellen we de diagnose?

Een haperende vinger is meestal makkelijk te herkennen door de kenmerkende, vaak voelbare klik. Je huisarts kan je doorverwijzen naar Rijnstate Clinics voor een behandeling. Er zijn verder geen speciale onderzoeken nodig voor deze aandoening.

Welke behandelingen zijn er mogelijk?

Om de ontsteking aan de pees te verminderen raden we je aan de vinger in eerste instantie te laten rusten. Soms gebeurt dit met behulp van een spalk. Helpt dit niet? Dan kan de ontsteking tot rust worden gebracht met een injectie in de peesschede. Voor ongeveer 60% van de gevallen helpt deze behandeling. Voor de andere 40% van de gevallen biedt een kleine operatie uitkomst.

Deze operatie vindt plaats op de polikliniek onder plaatselijke verdoving en duurt ongeveer vijftien minuten. De arts snijdt het eerste bandje rond de peesschede in de lengte open, waardoor de pees weer ruimte krijgt. De wond wordt gehecht. Soms voeren we de operatie ook op een andere manier uit, namelijk met een naaldje. Ook deze operatie is met een plaatselijke verdoving. Dan hoeven we de wond niet te hechten. Na de operatie kan je nog een paar weken steken en pijn ervaren. De peesirritatie of peesontsteking komt langzaam tot rust. Het kan zes weken of langer duren voordat je geen lokale drukpijn meer hebt.