Patiëntverhaal
Met twee nieuwe heupen voelt Corine Polman zich weer haar oude zelf. “Ik kan niet zeggen hoe blij ik ben, ik heb mijn zelfvertrouwen en levenslust terug!”
Haar gezin draaiende houden, lopen, opstaan, alles ging met moeite. Genoeg tijd om de hond uit te laten had ze wel, maar veel verder dan de tuin kwam ze niet meer. Door de pijn deed ze ’s nachts alleen maar hazenslaapjes. Voor Corine Polman (52) uit Didam was het niet de vraag óf ze twee nieuwe heupen wilde, maar wanneer ze terecht zou kunnen in het ziekenhuis. Dankzij Rijnstate Clinics kreeg ze haar leven terug: “Ik voel me weer fris en vol energie.”
De uitslag van de röntgenfoto’s begin 2020 kwam als een schok. Diagnose: allebei haar heupen waren versleten tot op het bot. Ze geloofde het eerst niet: “Ik ben nog niet zo oud, je denkt daar eerder aan als je 70 bent. Mijn huisarts zei: ‘geen orthopeed zit nu te wachten op een operatie, omdat je zo jong bent. Een prothese gaat maar een jaar of twintig mee.’” Daarom probeerde Corine het eerst met pijnstillers: paracetamol, naproxen, tramadol. “Alleen de zwaardere pijnstillers hielpen tegen de pijn, maar dan was ik van de wereld. Het was een onmogelijke keuze voor mij.”
Zelfvertrouwen kwijt
Ondertussen kon ze steeds minder. “In huis kon ik bijna niets meer doen. Ik had een huishoudelijke hulp en kon nauwelijks koken, omdat ik niet kon staan. Mijn vriend Bruno nam dat dan over, maar dat stuitte me tegen de borst. Hij heeft een eigen zaak, is om vijf uur ’s ochtends al op en werkt vaak tot laat in de avond. Dan moest hij ook nog gaan koken, terwijl ik alle tijd had. Ook mijn grote hobby, het opknappen van brocante-meubels, moest ik grotendeels aan de kant schuiven. Mijn lijf kon het niet. Dat heeft veel van mijn eigenwaarde gevergd. Ik raakte mijn zelfvertrouwen kwijt.”
Bijna rolstoel nodig
Normaal gesproken ging Corine graag wandelen met haar jonge hond Bobbie. “Zo’n hond heeft beweging nodig van minstens een paar keer een half uur per dag. Ik doe alles voor haar, maar met lopen was ik niet stabiel. Als er een boomstammetje op de grond lag, kon ik alleen stilstaan en denken: ‘hoe kom ik erover heen?’ Na een wandeling moest ik zelf gaan liggen. Op den duur ging een kort rondje ook niet meer. Toen ben ik teruggegaan naar mijn huisarts en heb ik gezegd: ‘is het zo erg als ik over twintig jaar nog een keer geopereerd moet worden? Ik leef nu en ik heb mijn lichaam nodig. Ik wil niet in een rolstoel komen."
Rijnstate voelt vertrouwd en dichtbij
Corine kreeg de vraag naar welk ziekenhuis ze wilde. Omdat ze in Rijnstate Arnhem eerder was geopereerd aan haar handen en de röntgenfoto’s van haar heupen in Rijnstate Zevenaar waren gemaakt, koos ze voor Rijnstate. “Daar hebben we ook nog de mogelijkheid besproken om spuiten te laten zetten. Maar dat zou een tijdelijke oplossing zijn en bovendien zou ik dan niet kunnen voelen of ik te veel zou doen. De orthopedisch chirurg was het daarmee eens en zei: ”‘Absoluut opereren.’ Drie weken later was ik al aan de beurt voor mijn rechter heup in Rijnstate Zevenaar; dat ging heel snel.”
‘Vragen stellen kon altijd’
De operatie verliep naar wens. Na een nacht in het ziekenhuis mocht ze weer naar huis. “Ik voelde wel de operatiepijn, maar niet de pijn in het gewricht zelf.” Haar herstel ging goed. De eerste week sliep ze beneden, daarna ging ze weer traplopen en al snel kon ze zonder krukken lopen. Alleen ging haar linker heup opspelen. “Die heup was natuurlijk nog steeds versleten en daarom mocht ik van de fysiotherapeut geen krachttraining doen. Voor de rest deed ik elke dag mijn oefeningen. Als ik vragen had, belde ik naar de consulenten orthopedie. Na de operaties aan mijn handen heb ik te snel opgebouwd en veel verprutst; dat wilde ik nu voorkomen. Zij waren altijd vriendelijk en bereid mijn vragen te beantwoorden, hoe onbeduidend ook. ‘Is dit normaal? Hoort die pijn daar?’ Je moet ook bedenken dat ik het grootste deel van de dag in een stoel zat en dus veel tijd had om na te denken.”
Operatie aan de tweede heup
Ondertussen was Rijnstate Clinics gestart voor alle planbare zorg, waaronder de heupprothesen. Drie maanden na de eerste operatie werd Corine ingepland voor de linker heup. “Dat was ook zo lekker snel, alleen gooide corona toen roet in het eten. De operatiekamers in Zevenaar gingen dicht en mijn operatie werd uitgesteld. Daar had ik alle begrip voor, maar het was wel een tegenvaller. Ik deed weer veel dingen boven mijn macht, waardoor de pijn toenam. Gelukkig was er in december plek in Rijnstate Arnhem bij mijn eigen orthopedisch chirurg, dokter Vreeling. Dat was fijn en vertrouwd. Het herstel is helemaal goed gegaan. Ik werk nog aan mijn conditie maar ik heb na zes weken bijna geen pijn meer, alleen nog spierpijn van het opbouwen.”
‘Ik ben weer fit en vol energie!’
Met twee nieuwe heupen voelt Corine zich weer haar oude zelf. “Ik kan niet zeggen hoe blij ik ben, ik sta letterlijk en figuurlijk weer rechtop. Mensen in het dorp zijn ook verbaasd dat ik niet strompel en niet meer krom loop. Ik kan in huis licht werk doen en zelfs weer nieuwe recepten verzinnen om te koken. De hondenuitlaatservice komt nog een paar keer per week om een lange wandeling met Bobbie te doen, maar ik kan al korte stukken met haar lopen en hoop dat uit te bouwen. Ik kan weer slapen en voel me fit en vol energie, zodat ik lekker bezig kan zijn met de brocante. Dankzij Rijnstate Clinics heb ik mijn zelfvertrouwen en levenslust terug!”
