Altijd pijn in de nek en schouders, behabandjes die knellen op de schouders, sporten vermijden omdat het pijn doet en ongemakkelijk voelt. Voor veel vrouwen met grote borsten zijn dat redenen om hun borsten te laten verkleinen. Ashley Bruins (32) uit Bemmel is een van hen: “De rugzak die ik de hele dag aan de voorkant voelde hangen, is weg.”

Al sinds ze een jaar of tien was, voelde Ashley zich niet prettig bij haar borsten. “Op school had ik de grootste borsten van de klas en begon ik wijde truien te dragen. Op mijn 18e ben ik met mijn moeder naar de huisarts geweest. Ik had er toen meer mentaal last van dan lichamelijk. Het advies was toen om eerst wat af te vallen en te kijken wat dat zou doen. Dat hielp wel een beetje, maar ik bleef er toch last van houden door de jaren heen. Ik legde het maar een beetje naast me neer.”

Niet voetballen met de kinderen

De situatie veranderde toen Ashley zwanger werd. Na haar tweede zwangerschap bleven haar borsten voller en kreeg ze last van haar rug en nek. “Vanaf dat moment begon het me te belemmeren in mijn dagelijks leven. Met cup F kon ik niet gaan voetballen op het veldje met mijn kinderen, dat was gewoon zo zwaar. Daar hielp geen beha meer tegen. Ik zei dan tegen mijn man: ’Doe jij maar, ik kijk wel.’ Elke avond als ik thuis kwam, deed ik eerst mijn beha uit, zodat ik de druk van de bandjes in mijn schouders even niet hoefde te voelen. En psychisch was het ook niet fijn: ik had toch zo’n gevoel dat iedereen naar me keek, zeker als ik ging rennen.”

Snel alles geregeld voor de operatie

Door de dagelijkse belemmeringen kreeg Ashley een verwijzing naar het ziekenhuis. Rijnstate Clinics was voor haar een logische keuze: “Mijn moeder werkt bij Rijnstate, dus ik had er al veel over gehoord. Het traject viel me alles mee. Vanwege corona was de eerste afspraak met de plastisch chirurg telefonisch. Aan de hand van mijn verhaal, mijn BMI en borstomvang gaf mijn zorgverzekeraar snel goedkeuring voor de operatie. Dat was al geregeld voor er foto’s van mijn borsten gemaakt waren, heel fijn.”

‘Heel tevreden met het resultaat’

Na anderhalve maand was ze al aan de beurt voor de operatie. “Dat was in oktober, een week voordat alles weer op slot ging. Daar had ik geluk mee. De operatie ging supergoed. Ik had wel last van misselijkheid na de narcose, maar de doorbloeding in mijn borsten was goed en ik mocht na een dag weer naar huis. Dokter Kroese heeft 1,2 kilo borstweefsel verwijderd. Door het drukverband zag ik het eerst nog niet zo goed, maar toen ze dit even los maakte, dacht ik wel: ‘oeh, wat klein!’ Maar de borsten moeten vlak na de operatie nog wat zakken en in model komen. Ik ben heel tevreden over het resultaat!”

Vlot herstel

De eerste zes weken na de operatie mocht Ashley natuurlijk nog niet alles doen, maar het herstel verliep vlot. “Ik ging met een drain naar huis; die mocht na een dag al weer eruit. Later zijn nog een paar hechtingen verwijderd waarvan de knoopjes niet vanzelf waren opgelost. Na een paar dagen kon ik al weer beneden brood smeren voor de kinderen en langzaam dingen gaan doen. Ik heb nu een grote cup C. De littekens lopen van de tepels naar beneden en daar in een horizontale lijn. Gelukkig helen ze mooi en zijn ze dun, zodat ik er geen last van heb ik mijn beha.”

‘Ik voel me veel zelfverzekerder’

Ashley raadt vrouwen die twijfelen aan voor de operatie te kiezen, zo veel beter voelt ze zich nu. “Ik loop niet meer voorover gebogen maar rechtop en voel me veel zelfverzekerder. Ook in mijn omgeving hoor ik van mensen dat ik er opener en vrolijker uitzie. Ik had altijd het gevoel dat er aan de voorkant een rugzak hing, maar nu niet meer. Mijn borsten zitten er wel, maar ik merk ze niet meer op; de dagelijkse pijn is weg. Dit is de beste beslissing die ik ooit heb genomen. Ik kijk uit naar de zomer, want ik kan weer mooie badpakken en beha’s kopen. En nu het mooier weer wordt, heb ik ook al gevoetbald met de kinderen. Dat ging als vanzelf!”

Meer weten over borstverkleining?